[deel1][deel 2][deel 3]

Thasos is het groenste eiland van de Griekse archipel. De vele bomen hebben nauwelijks concurrentie van het kleine aantal inwoners. 'Maak je maar nergens druk om' is hier het devies en dat nemen we graag ter harte op onze trektocht door Thasos.

Thasos is klein en overzichtelijk. De vijftien duizend inwoners hebben de beschikking over een kleine 400 km² rotsen, heuvels en heel veel groen. Dennenbomen, cederhout, platanen, eiken en kastanjes worden afgewisseld door gecultiveerde olijf-, pruimen- en notenbomen en wijngaarden. In de buurt van Alyki wordt al sinds de 6e eeuw voor Christus marmer gedolven. Je komt het dan ook overal op het eiland tegen.

Kriskras door Thasos
In Skala Prinos gaan we van boord en rijden daarna binnen drie kwartier langs de kust naar Potos aan de zuidpunt. Met onze kleine huurauto zijn we in staat allerlei piepkleine bergdorpjes te bezoeken. We kiezen af en toe smalle geitenweggetjes, waar geen touringcar ooit zou durven komen. Vooral in de kleine bergdorpjes zie je veel terug van oude gewoonten en tradities. Er wordt vrijwel niets veranderd, zelfs al leeft men soms onder primitieve omstandigheden. Huisjes met dikke muren en verweerde leien daken, worden zo goed en kwaad als mogelijk is leefbaar gehouden. Een voorbeeld daarvan is Theologos, dat zo'n tien kilometer van Potos vandaan in het binnenland ligt. Het oogt als een dorp uit lang vervlogen tijden met historische witgekalkte huisjes, ingebed in bloemen.

Theologos

We rijden kriskras het kleine eiland over, door de kleine dorpjes, langs de honderden kapelletjes, sommige goed onderhouden met Maria-ikoon, bloemen en een olielampje, maar de meeste verroest en scheefgezakt langs de weg. Er zijn ook een paar zeer verzorgde kerkhoven met altaartjes en veel bloemen; de graven zijn van marmer, dat uit de groeven bij Alyki afkomstig is. Plaatsjes als Limenaria, Skala Maries, Megalos Prinos, Potamia en Panagia, elk met hun eigen karakter, dwingen je tot stoppen. Het is boeiend om te zien dat de inwoners van dergelijke hechte gemeenschappen niet onder de indruk zijn van het vreemdelingenbezoek. Ze lachen en zwaaien, willen trots op de foto, maar voor de rest gaan ze door met hun bezigheden. De mannen met hun koffie plus ouzo, wippend op hun terrasstoel en in felle discussie over ieder onderwerp. De vrouwen met boodschappen doen, straatvegen, koken (dikwijls in de openlucht op een houtoventje) en honderduit kletsend met iedereen.
De grote en kleine baaien langs de kust tussen de rotsen met kleine zandstranden lokken je. Het ene schilderachtige haventje volgt op het andere en de kroegjes bij de haventjes verleiden ons tot heel wat kopjes (Griekse) koffie.
Overal langs de weg staan tussen de bomen rijen met kleurrijke bijenkorven. Op Thasos wordt veel honing geproduceerd. Een schep van dit goudgele product in een bakje met volle Griekse yoghurt is als ontbijt of toetje een delicatesse.

Potos