|
Grieken(land) Digitaal
|
Het
gesprek van de dag
Mijn eiland
is een van de mooiste eilanden ter wereld. Groen met grote witte zandstranden
en dennenbossen tot aan de zee.
Het dorp waar ik ben opgegroeid is in de laatste vijftien jaar een geliefd
vakantieoord van Griekse en buitenlandse toeristen geworden. Het kleine
vissersdorp van een paar honderd mensen wordt inde zomer omgetoverd tot een
kosmopolitische plaats met zo'n tienduizend gasten.
In de winter kun je haast geen krant vinden terwijl in de zomer de New York
Times, Le Monde en zelfs de Volkskrant overal verkrijgbaar is.
Van jaar tot jaar moet ik alle veranderingen in korte tijd zien te verwerken.
Mijn lievelingsstrandje waar mijn opa in zijn bootje de visnetten voor de
nacht klaar maakte en waar ik heb leren zwemmen, is veranderd in een stoffig
parkeerterrein. Op mijn opmerking dat ik het jammer vond dat het strandje
verdwenen is kreeg ik te horen dat ik wonend in het buitenland makkelijk praten heb. Zij die achter gebleven zijn staan
voor de grote klus om voor de voorzieningen te zorgen. Het water was niet
voldoende om de grote hotels te voorzien. Het moest van erg ver gehaald
worden. De wegen voldeden ook niet. Er moest een nieuwe rondweg komen.
Aan de overkant van mijn huis, waar vroeger alleen fruitbomen en wijngaarden
waren, is nu een benzinepomp en iets verderop een autogarage en daar weer
schuin tegenover een nieuwe discotheek. Op de rondweg voor mijn huis razen de
auto's en de brommers dag en nacht. Mijn dorp is een hel geworden.
Van de gastvrijheid van mijn opa, die de vreemdelingen die in het dorp
strandden mee naar huis nam, is niet zoveel overgebleven. De vroegere
vissers, boeren, schaapherders en houthakkers zijn horecaondernemers geworden.
Hun grootste zorg nu is de riolering. De beerputten raken te snel vol en de
tankwagens kunnen de vraag niet aan.
Ik probeer ieder jaar wat vroeg in het seizoen daar te zijn. De stranden zijn
dan nog redelijk rustig en de terrasjes liggen er wat leeg bij. Haast op
ieder terras is wel een tafel voor de autochtonen vrij gehouden die tegen
gereduceerde prijs kunnen bestellen. En hoewel het ieder jaar drukker wordt, bepaalt het pessimisme over het komende seizoen de
stemming. "Dit jaar wordt het niets." "Vorig jaar rond deze
tijd hadden we wel vijftig procent bezetting." "Dit jaar wijken de
meeste toeristen uit naar Turkije." En zo loop ik de eerste weken van
mijn vakantie van terras naar terras, zoekend naar de tafels van mijn
dorpsgenoten en hopend dat er wel een onderwerp ter sprake komt dat ook mijn
belangstelling zou kunnen hebben. En iedere keer schuif ik wat teleurgesteld
naar de volgende tafel in de hoop dat het niet zou gaan over het toerisme, de
riolering en het lawaai dat de slecht opgevoede jongeren met hun brommers
maken.
Lychnari, zomer 1996
|
Vertaalbureau voor Grieks
|